Na een vruchtbare ochtend met een witvleugelstern waarover later meer. Liep er een hermelijn langs de waterkant in de nieuwe driemanspolder. Wat deze hermelijn echter over het hoofd zag was dat er een sperwer langs de waterkant op de uitkijk stond. Zo’n beestje heeft van nature al ADHD 3.0, moet je voorstellen wat er gebeurd als de rollen ineens omdraaien. De sperwer ging over tot volle actie, dook achter de hermelijn aan en deed zelf een poging hem uit zijn hol te trekken. Maar ook de sperwer was niet veilig, binnen enkele seconden dook er een torenvalk (deze moet wel een hele hoge dunk hebben van zichzelf) bovenop hem en de volgende achtervolging was van start, alleen van korte duur. De sperwer taaide af en de torenvalk vervolgde het verhaal waar de sperwer was gebleven. Biddend zoals we van deze valken gewend zijn, wachten hij zijn moment af. Helaas zag de hermelijn een niet oplettend moment van de tv en schoot er vandoor, precies mijn kant op met ADHD 6.0 hij is nog wendbaarder dan menig gierzwaluw en extra lastig om er een mooi plaatje van te schieten wanneer het op zo’n snelheid op je af komt rennen. Naast de snelheid zorgt de vegetatie aan de oever ook niet om een optimale focus te verkrijgen. Ondanks de snelheid is het toch gelukt ergens een moment te pakken in beweging waar 2 beelden scherp waren.
